Respect voor het milieu   De schrijfster Irene van Lippe-Biesterfeld heeft een boek geschreven over het milieu. Het is getiteld Aarde, ik hou van jou en het draagt uit dat de aarde uitgeput raakt door piraterij van de mens. Graag wil zij dan ook het respect voor de natuur bij mensen doen terugkeren anders is het binnenkort volgens haar afgelopen met de aarde.   De fout die in dit boek gemaakt wordt is het verwarren van de wereld met de mensheid. Als het afgelopen is met de mens, doordat hij bijvoorbeeld niet meer kan eten of ademen, is dat niet het einde van de wereld. Die zal gewoon doordraaien en de kakkerlak wil ons bijvoorbeeld graag aflossen. De teloorgang van de mensheid zal voor het milieu een enorme verbetering betekenen, want met de mensen verdwijnen de auto's, vliegtuigen, riolen, toiletten, schoorstenen en het broeikaseffect.   Daarnaast is het feit dat Irene van de aarde houdt geen garantie voor het respecteren ervan. In haar dagelijkse levenswandel toont zij namelijk geen respect voor de aarde en natuur. Zij heeft kinderen gemaakt die het milieu vervuilen, heeft nog steeds auto's, beperkt haar reizen met het vliegtuig niet en eet niet bewust minder opdat zij minder afval produceert. Het ergste van alles is dat zij een boek laat drukken dat in grote oplage verspreid wordt en waarvoor vele bomen geveld zijn. Als de bomen konden spreken, zouden zij dan ook lelijke dingen tegen Irene zeggen.   Beroemdheden die zich inzetten voor een beter milieu doen dit vaak uit schuldgevoel over hun eigen milieuvervuilende gedrag, zonder zich van die drijfveer bewust te zijn. De popster Sting wilde het regenwoud behoeden voor houtkap, maar bracht miljoenen lp's en cd's uit met papieren verpakkingen en er was zelfs plastic in verwerkt! Daarnaast zette hij zes kinderen op de wereld en liet zich na concerten in snelle vliegtuigen vervoeren naar een van zijn zes huizen, verspreid over de hele wereld.   Het verwarren van wereld en mensheid doet bijna iedereen en wordt door velen als excuus gebruikt voor duistere praktijken. Neem bijvoorbeeld de jagers. Die schieten wild af om de wildstand op peil te houden. Maar de wildstand is uit balans geraakt door menselijk ingrijpen. Daarom is het afschieten van wild een geval van symptomenbestrijding. Veel beter zou het in hun optiek moeten zijn om de oorzaak weg te nemen en de mens af te schieten. Een goede raad voor mensen met respect voor de natuur zou dan ook kunnen zijn: begin een jagersafschietvereniging maak Prinses Irene voorzitter op voorwaarde dat zij uitsluitend te voet naar de vergaderingen komt.