De Weduwe Zappa   Gail Zappa-Sloatman is sinds 1992 de weduwe van Frank Zappa. Voor wie Zappa niet kent: hij is de notoire sporthater die vorig jaar in een Oranje voetbalhemd werd afgebeeld op de affiches van het HLND FSTVL. Wat een KT FFCHE was dat. Op dat festival stond zijn muziek centraal. Ik ben er niet heen gegaan, dus ik kan over dat fstvl niet oordelen, maar een vooroordeel heb ik achteraf wel degelijk. Niet leuk, want er werd teveel aan zijn muziek veranderd. Hollandse amateur-acteurs lazen zijn teksten voor en er werd op gedanst door mannen die zich als vrouwen verkleed hadden. Dat is Nederlandse humor. De weduwe Zappa vond er niets aan. Op de webpagina staat een interview met haar dat eind jaren negentig in het blad 'Seconds' verscheen. Haar persoonlijkheid lijkt op die van Koningin Beatrix. Bij het lezen spat de meidenkracht (Girl Power, Pouvoir Des Filles, Mädelkraft, Holky-Mocnost) van het scherm. Je ziet in gedachten de interviewer aan de cv geketend verlegen en beleefd vragen stellen terwijl Gail ingrijpt met een denkbeeldige deegroller als de vragen niet onderdanig genoeg gesteld zijn. De interviewer wil bijvoorbeeld graag weten hoe Gail werd behandeld door mensen in de rockscene van de jaren zestig. Hij vraagt dan "Hoe werd u behandeld?" Gail begrijpt deze niet honderd procent duidelijke vraag opzettelijk niet en stelt als tegenvraag: "Door wie, taxichauffeurs?" Later stelt de interviewer een duidelijke vraag: "Hoe zie je de toekomst van je kinderen?" Dan stelt Gail weer een tegenvraag om hem op zijn nummer te zetten. "Hoe zie jij je toekomst?" In plaats van te zeggen "Ik zie een gouden nabije toekomst ver weg van jou met je tegenvragen bij een gediplomeerde masseuse die een heet bad voor mij klaarmaakt," verduidelijkt hij de vraag zodat zij wel moet antwoorden.   Soms biedt de interviewer alvast excuses aan bij het stellen van een vraag, maar daarmee maakt Gail dan korte metten:   -Ehm, sorry, excuses, ik wil je niet beledigen door je in de groupie-scene te plaatsen...   Waarom niet, sukkel, ik was inderdaad een groupie,verdomme!   Maar een kniesoor die daarop let. Want Gail legt heel interessant uit dat er twee soorten Groupies waren. De ene soort wilde ervandoor met een Engelse popster om op zijn kasteel te gaan wonen en de andere soort was gek op muziek en zag rocksterren als goden op het altaar van de rock 'n roll en zichzelf als hogepriesteressen. Gail vertelt over het verschil tussen sex in de jaren zestig en seks in de jaren negentig. In de jaren zestig was er geen druk om een geestelijke band met elkaar te hebben om te sexperimenteren. Het was heel gemakkelijk om met iemand naar bed te gaan en veel moeilijker dan nu om iemand echt te leren kennen. In de jaren negentig leerden mensen intiem met elkaar te worden voordat ze sex hadden. Ze noemt het zelfs een voordeel (tussen aanhalingstekens) van Aids dat mensen proberen een relatie op te bouwen en daarvoor verantwoordelijkheid te nemen. Dat gebeurde in de jaren zestig veel minder. Let wel, ze spreekt nog steeds over de scene waarin ze verkeerde, want bij ons thuis kreeg de buurman al een tik van mijn moeder toen hij in de jaren zestig naar één van haar borsten keek, kan ik me herinneren. Maar mijn moeder was dan ook geen groupie. Ze hield wel van muziek (James Last).